NAUKA PUSTYNNA
Pustynnik musi nauczyć się oceniać sytuację, w której padają oskarżenia. Nie ważne wobec kogo. Zawsze, gdy pojawia się oskarżenie jest ono dziełem demona. Niby w trosce o nas a tak naprawdę przygotowuje sobie grunt do sobie wiadomej akcji.
Kluczowym jest „postawa Dawida”. Trzeba oceniać wszystko w Duchu Pańskim. Gdy pojawi się taki problem należy wyrobić sobie nawyk odkładania decyzji na kilka chwil później. Trzeba dać sobie czas na poradzenie się Ducha Świętego.
Czasami reagujemy odruchowo i bezmyślnie. Czasami egoistycznie, ufając swojej wiedzy i intuicji.
Duch Pański zawsze czeka i chce pomóc. Pustynnik musi wyrobić sobie taki właśnie nawyk: dać sobie i innym chwilę czasu i zwrócić się do Ducha Jezusa.
FRAGMENT DO MEDYCTACJI
„Mówili to wystawiając Go na próbę” (J 8,6)
ZAMYŚLENIA NAD SŁOWEM
Przyjrzyj się własnym uczynkom
Bóg nie chce śmierci grzesznika, lecz pragnie, aby nawrócił się i miał życie wieczne. Każdemu człowiekowi, który błądzi w życiu, grzeszy Jezus daje możliwość powrotu. Bóg w Sowim nieskończonym miłosierdziu, czeka, jak ojciec na syna marnotrawnego, aby przebaczyć, przywitać i przyjąć z godnością w swoim domu. Tak też czyni Jezus w relacji do kobiety, która grzeszyła i która wg. suchych zapisów prawa powinna zostać ukamienowana.
Bóg tym, którzy zrozumieją swój błąd – grzech i podejmą decyzję o powrocie na drogę bożych zasad przebacza, nie potępia ich. Boże miłosierdzie objawia się w postawie Jezusa. Ludzie oceniający tylko formalnie, zewnętrzne czyny kobiety, wydają wyrok skazujący ją na śmierć. Bóg jednak dostrzega co dzieje się wewnątrz, w sercu człowieka. Widząc skruchę, żal z powodu grzechu i wolę odejścia do zła – przebacza, przyjmuje każdego z nas jako swoją córkę i syna.
Wszystkim, którzy osądzają bliźniego, wydając wyrok potępiający, Jezus nakazuje, aby przyjrzeli się własnym uczynkom, dostrzegli jak bardzo są grzeszni, jak bardzo potrzebują miłosierdzia i bożego przebaczenia.
Grzegorz Szczepański